Vide

Foto: Nick Turpin

     
    1.

 

Ik woonde in precies zo’n zelfde flat. Strakke, kant-en-klare gebouwen, waar buren vreemden zijn en de lift ruikt naar urine en natte honden. Er waren twee kamers, waarvan de kleinste de mijne was. Als ik ’s nachts naar buiten keek, nog dronken van het uitgaan, zag ik precies drie kale bomen en een stuk van de supermarkt. Het blauwe TL-licht gaf de straat glans.

Elke nacht om drie uur precies kwam er vanuit de tegenoverliggende flat een vrouw naar buiten om haar hondje uit te laten. Het beestje had knopen in zijn vacht en een blauwe waas voor zijn ogen. Het plaste voor de slapende deuren terwijl zijn bazin rookte. Na ongeveer een kwartier gingen ze dan weer naar binnen, maar het licht bleef vaak nog uren aan.

Ik weet niet waarom, maar dat is één van de helderste dingen die ik me herinner van die tijd. Een eeuwig verlicht raam, haar scharrelende schaduw, en de minachting waarmee het hondje zijn behoefte op onze stoep deed.


     2.



Ik ben al oud. Mijn handen trillen als ik koffie zet en ik draag alleen nog schoenen waar ik zo in kan stappen. Iedere ochtend kost het me een uur om me te wassen en aan te kleden. ‘s Avonds zoek ik sterrenbeelden die ik nog herken tot ik zo moe ben dat ik de slaapkamer nog net haal. Oudemensenkleren zijn zacht genoeg om in te slapen.

Laatst las ik dat alleen de sterksten eenzaam kunnen zijn. Natuurlijke selectie of een oorzakelijk gevolg, dat weet ik niet, maar ik troost me met de gedachte dan tenminste sterk te zijn. Het liefst wilde ik alleen zijn, maar ik kom uit een warm en groot gezin en zette dat zo voort. Ik leerde hoe het hoort, maakte vrienden, een gezin en leerde me af te sluiten.

Eenzaam zijn, dat kun je zelf, daar is niemand voor nodig. Om alleen te kunnen zijn, ben je altijd afhankelijk van de afwezigheid van anderen. Ik wil best dingen delen, ‘hoe gaat het nou?’ vraagt mijn dochter telkens weer, maar ik blijf liever stil. Praten lokt gezelschap uit.

Het liefst zou ik eenzaamheid uitdrukken in een handgebaar, en dat er niemand was om het te zien.