Zolang je jong bent

     1.





Dit is Yael. Hij is zeven jaar oud en mijn buurjongen uit een vergane flat vernoemd naar rivieren die er nooit hebben gelegen. Hij houdt van voetbal, cola en auto’s en wil graag minister-president worden. Van Turkije, maar Nederland mag ook. Landen zien er vanaf de top allemaal hetzelfde uit.

‘Je moet leven als een raceauto’, zegt Yael. ‘Snel, zodat je de wind in je borstkast hoort fluiten en je bloed warm blijft. Gecontroleerd, zodat je niet uit de bocht vliegt.’ Hij maakt brommende geluiden terwijl hij rondjes door het trappenhuis rent.

Trap op, trap af.

Ik ren achter hem aan, maar met elke stap voel ik me ouder worden, met elke trede grijzer. Achter iedere deur klinkt het avondjournaal, verder blijft het stil. Het gelaten zwijgen grijpt me bij mijn enkels en trekt me mee omlaag. Ik kan hem niet bijhouden.


Helemaal bovenaan kijkt Yael pas om.

‘Zie je wel? Wie het eerste boven is, wint.’




     2.





Wat wil je dat ik je vertel?
Liever draai ik de rollen om. Zet mij op een stoel aan tafel, leun op je ellebogen voorover en begin te praten. Op welke straat hield je stil, je camera in je hand? Zeg mij wat je zei tegen hen, hoe liet je ze zo lachen?

Je blijft stil en kijkt vragend naar mij.
Goed.

Ik denk dat ze rennen door de straten; vlak langs je heen, maar ze raken je toch. Je volgt het geluid van hun stemmen, wordt gelokt door hun gelach. Ze hebben nog die uitbundigheid die past bij jongens van hun leeftijd, wanneer je harder rent en beter klimt dan alle meisjes en nog niemand zegt dat je nu man moet zijn.

Een aantal jaar later zal er iemand met zijn handen in zijn zij staan bulderen. Sta recht. Wees groot. Veeg de slaap uit je ogen en stop met dromen. Kies. Kies goed.
Wie van hen zal het zijn?

Ik zie het al aan de randen, waar die armen toe in staat zijn, wat zijn vingers zullen raken. Als je fel genoeg straalt, zal ergens een schaduw moeten vallen.
Ongeduldig jong-zijn, de wereld in handen en nog zoveel straten waar ze hun echo achter kunnen laten. Het is de herkenning die je vastlegt.

Ik hoop dat ik gelijk heb.