Landen

   1.

Soms worden verhalen simpelweg vergeten. Je hebt haast of neemt je voor ze later op te halen, maar vergeet dat. Zo liggen ze dagen, maanden, jaren te wachten tot het licht weer aangaat en ze kunnen vertellen.

Ik vond deze in een oude projector die al jaren ongebruikt in de kelder stond. Ik weet tot op de dag van vandaag niet van wie hij was, ik deed hem gewoon aan en zag een veld oplichten. Links en rechts enkel stof en stenen, rook aan de horizon en het geluid van de projector die over de lege bodem blaast. Er is hier in geen tijden iemand geweest.

Ik dacht aan een film die ik ooit zag, over een doofstomme jongen in de Franse loopgraven; aan hoe de handen van mijn oma trilden wanneer ze de foto van mijn opa afstofte. De afwezigheid van mensen kan voelbaar zijn: hun lichaam heeft een afdruk achtergelaten in de lucht, als een voetstap in het gras of de kreukels in een laken. Als je er per ongeluk tegenaan botst, is het alsof alles zijn adem inhoudt.

Hier liggen aanrakingen op het zwart en aan de horizon wordt nog steeds op iemand gewacht.

   2.

Het gevoel van vrijheid bevindt zich altijd aan de randen, we vinden het zelden waar we zoeken. Sta je midden op een grasveld vol vrienden - een glas wijn in je hand, de muziek trilt in je oren – realiseer je je ineens hoe je geniet van zijn armen, een goed boek en een zacht kussen in je rug. ’s Avonds in bed lees je woorden die je doen denken aan die grote liefde die je hebt laten schieten. Vanuit het vliegtuig zie je op grote hoogte pas hoe mooi de stad is die je net verlaat.

Wanneer je ingekaderd bent, zie je ineens beter wat zich daarbuiten bevindt: zonder grenzen is er niets anders dan dit, dan hier. “Je bent het middelpunt van je eigen wereld,” is wat ze me vertelden. Altijd stond ik in het midden van mijn leven, omringd door zoveel mooie dingen, en altijd, altijd keek ik verlangend naar de randen. Daar wilde ik overheen, daar gebeurde het. Ik probeerde de grenzen op te zoeken, maar waar ik ook ging, ik nam alles met me mee.

Kon ik dit maar achterlaten precies zoals het is, in stilte wegglippen. Kijken over de randen en leven in de vrijheid aan de horizon. Kon mijn wereld zichzelf maar draaiend houden - zonder mij.